Başkalarında bizden daha fazla yiğitlik, beden gücü, deneyim, yetenek, güzellik görebiliriz ama akıl üstünlüğü kimseye vermeyiz.
Başkalarının bilgisiyle bilgin olsak bile ancak kendi aklımızla akıllı olabiliriz.
Bizi yöneten, dünyayı ellerinde tutan kimselerin bizim kadar akıllı olması, bizim yapabileceğimiz kadarını yapması yetmez. Bizden çok üstün değiller ise bizden çok aşağı sayılırılar.
Dostun olsun istiyorsan dost ol. Dostluğun kolları birbirimizi dünyanın bir ucundan bir ucuna kucaklayabilecek kadar uzundur.
Her gün birbirini görmenin tadı başka, ayrılıp kavuşmanın tadı başka.
Dünyaya geldiğimiz gün bir yandan yaşamaya, bir yandan ölmeye başlarız.
En çok inandığımız şeyler, en az bildiklerimizdir.
Hayatın değeri uzun yaşanmasında değil, iyi yaşanmasındadır.
İnsanın doğuşunu görmekten herkes kaçar; ama ölümünü görmeye hep koşa koşa gideriz. İnsanı öldürmek için gün ışığında, geniş meydanlar ararız; ama onu yaratmak için karanlık köşelere gizleniriz. İnsanı yaparken gizlenip utanmak bir ödev, onu öldürmesini bilmekse birçok erdemleri içine alan bir şereftir. Biri günah, öteki sevaptır.
Ölümün bizi nerede beklediği belli degil, iyisi mi biz onu her yerde bekleyelim.
Acıyı acıyla gidermeyi sevmem. Karnınız ağrıyor diye kendinizi istiridye yemek keyfinden yoksun ettiniz mi, derdiniz birken iki olmuş demektir.
Alçakgönüllü yüreklerde yaşayan düşünceler, yüksek düşüncelerdir.
Aslında insanlar seni hayal kırıklığına uğratmıyor. Sadece sen yanlış insanlar üzerinde hayal kuruyorsun.
Başkalarına olduğu kadar kendimize de yabancıyız.
Bazen iyi bir öğüt, pahalı bir armağandan daha değerlidir.
Bir kapıyı itmeden açık olup olmadığını anlayamazsın.
Bizi yaratan işi hayvanlık saymaktan daha büyük hayvanlık mı olur?
Çatabilirsen önce fikirlerime çat; sonra bana.
Gideceği limanı bilmeyen gemiye hiç bir rüzgardan hâyır gelmez.
Her insanda, insanlığın bütün halleri vardır.
İnsanlığın büyük ve muhteşem eseri, bir amaçla yaşamayı bilmektir.
Kendimiz sandığımızdan çok daha zenginiz; ama bizi ondan bundan dilenerek yaşamaya alıştırmışlar; kendimizden çok başkalarından faydalanmaya zorlamışlar bizi.
Kendini olduğundan az göstermek, alçakgönüllülük değil, budalalıktır; kendine değerinden az paha biçmek korkaklıktır, pısırıklıktır. Kendini olduğundan fazla göstermek de, çoğu kez gururdan değil budalalıktandır.
Kral da, dilenci de aynı iştahla acıkırlar.
