Nasreddin Hoca’dan Gelişim Öyküleri
Nasreddin Hoca’nın birbirinden güzel öyküleri, güldürmesinin yanında düşündürmesiyle de ünlüdür. İçlerinden bazıları kişisel gelişim bağlamında oldukça değerlidir. İşte bizden birinin, Nasreddin Hoca’nın gelişim öyküleri.
AY ESKİYİNCE
Hoca, her konuda derin bilgi sahibi olması nedeniyle, tanıdık tanımadık herkesin başvurduğu biridir. Günün birinde, uzun bir yolculuktan, yorgun olarak evine dönerken, yanına tanımadığı iki kişi yanaşır. Selâm verdikten sonra, içlerinden biri sorar:
– Hoca Efendi, bizim bir derdimiz var… Hoca:
– Söyleyin bakalım, diye cevap verir.
– Merak eder dururuz. Yeni ay girince, eski Ay’ı ne yaparlar?
Hoca gülerek cevap verir:
– Eski Ay’ı ne mi yaparlar? Bunu bilmeyecek ne var! Kırpıp kırpıp yıldız yaparlar.
– Hoca Efendi, bizim bir derdimiz var… Hoca:
– Söyleyin bakalım, diye cevap verir.
– Merak eder dururuz. Yeni ay girince, eski Ay’ı ne yaparlar?
Hoca gülerek cevap verir:
– Eski Ay’ı ne mi yaparlar? Bunu bilmeyecek ne var! Kırpıp kırpıp yıldız yaparlar.
BALIK AKLI
Hoca, akşam eve dönerken, komşusundan gelen yemek kokularına imrenir. Komşusu o akşam, balık kızartması yapmaktadır. Hoca, kapıya yanaşır. İçeriden gelen konuşmaları dinler.
Ev hanımı kocasına:
– Aman efendi, der. Hoca, her zamanki gibi kokuyu alıp gelebilir. Kızaran balıkların irilerini, oğlan için dolaba saklayalım.
Hoca, bu konuşmalardan sonra, kapıyı çalar:
– Komşum, bereketli olsun. Balığın güzel kokusu, bütün mahalleyi sardı… der.
Komşusu Hoca’yı içeriye alır. Yemeğe otururlar. Hoca, önüne konan küçük balıklara bakar, bir şeyler mırıldanır. Sonra, balığı kulağına götürür, onu dinler gibi yapar. Bu durumu gören ev sahibi sorar:
– Hayrola Hocam, ne yapıyorsun öyle?
– Balıkla konuşuyorum. Bunları pek küçük gördüm de, “siz hangi deryanın kuzularısınız?” diye sordum.
Komşu, hayretle:
– Peki, o sana ne dedi? diye sorar.
Hoca hemen cevap verir:
– Biz çok küçüğüz, nereden geldiğimizi bilemeyiz. Dolapta büyüklerimiz var. Siz, onlara sorun, dedi.
Ev sahibi, dolaptaki balıkları sofraya getirir.
Ev hanımı kocasına:
– Aman efendi, der. Hoca, her zamanki gibi kokuyu alıp gelebilir. Kızaran balıkların irilerini, oğlan için dolaba saklayalım.
Hoca, bu konuşmalardan sonra, kapıyı çalar:
– Komşum, bereketli olsun. Balığın güzel kokusu, bütün mahalleyi sardı… der.
Komşusu Hoca’yı içeriye alır. Yemeğe otururlar. Hoca, önüne konan küçük balıklara bakar, bir şeyler mırıldanır. Sonra, balığı kulağına götürür, onu dinler gibi yapar. Bu durumu gören ev sahibi sorar:
– Hayrola Hocam, ne yapıyorsun öyle?
– Balıkla konuşuyorum. Bunları pek küçük gördüm de, “siz hangi deryanın kuzularısınız?” diye sordum.
Komşu, hayretle:
– Peki, o sana ne dedi? diye sorar.
Hoca hemen cevap verir:
– Biz çok küçüğüz, nereden geldiğimizi bilemeyiz. Dolapta büyüklerimiz var. Siz, onlara sorun, dedi.
Ev sahibi, dolaptaki balıkları sofraya getirir.
ELİMİ AL
Mahallenin bencil kasabı, göle düşmüş. Başlamış çırpınmaya. Hemen koşup köylüler:
– “Elini ver, elini ver” diye bağırmışlar. Ama adam elini uzatmamış. Tam göz göre göre boğuluyormuş ki Hoca seslenmiş:
– Yahu! o vermeyi bilmez. “Elimi al ” diye bağırsanıza.
– “Elini ver, elini ver” diye bağırmışlar. Ama adam elini uzatmamış. Tam göz göre göre boğuluyormuş ki Hoca seslenmiş:
– Yahu! o vermeyi bilmez. “Elimi al ” diye bağırsanıza.
EŞŞEK MUHABBETİ
Nasreddin Hoca oğlunu okulundan alırken eşekle gelmiş. Oğluyla eşeğin üzerinde evin yolunu tutmuşlar. Aradan zaman geçmiş. Bir grup insan önlerine çıkmış. Bir insan;
“Hoca ayıp değil mi? Eşeğe o kadar yükü nasıl taşısın?”
Hoca da oğlunu eşekten indirip yanından yoluna devam etmiş. Aradan zaman geçmiş bir insan;
“Ayıp ulan ayıp. Küçücük çocuk yürütülür mü?”
Hoca çocuğu eşeğe oturtmuş. Kendi yoluna devam etmiş. Aradan yine zaman geçmiş birisi;
Bu zamane çocukları böyle işte, ihtiyar babaları yürür kendileri eşeğe biner. Bu söz çocuğun ağrına gider ve eşekten iner ikisi de yayan giderler. Oradan gevezenin birisi :
Enayilere bakın eşek önde gidiyor bunlar yayan.
Bunun üzerine Nasreddin Hoca :
Görüyorsun ya oğlum elalemin ağzı torba değil ki büzesin…
“Hoca ayıp değil mi? Eşeğe o kadar yükü nasıl taşısın?”
Hoca da oğlunu eşekten indirip yanından yoluna devam etmiş. Aradan zaman geçmiş bir insan;
“Ayıp ulan ayıp. Küçücük çocuk yürütülür mü?”
Hoca çocuğu eşeğe oturtmuş. Kendi yoluna devam etmiş. Aradan yine zaman geçmiş birisi;
Bu zamane çocukları böyle işte, ihtiyar babaları yürür kendileri eşeğe biner. Bu söz çocuğun ağrına gider ve eşekten iner ikisi de yayan giderler. Oradan gevezenin birisi :
Enayilere bakın eşek önde gidiyor bunlar yayan.
Bunun üzerine Nasreddin Hoca :
Görüyorsun ya oğlum elalemin ağzı torba değil ki büzesin…
KIVIRMAK
Nasrettin hoca pazarda dalgın dalgın yürüyor ve etrafındaki esnafları seyrediyormuş. Bu sırada ensesine bir tokat gelmiş. Hoca tökezlemiş birkaç adım sendelemiş. Neyse ki toparlanıp sinirli bir şekilde arkasını dönmüş. Bir bakmış ki hocanın iki katı bir adam. Hoca durmuş bir yutkunmuş önce, sonra:
– Bana sen mi vurdun? demiş adama.
Adam: “Ben vurdum ne olacak” demiş.
Hoca: “Şakadan mı vurdun ciddiden mi?” demiş.
Adam: Ciddi vurdum napacan?
Hoca: “Aman aman, öyle olsun… Çünkü şakadan hiç hoşlanmam da…”
– Bana sen mi vurdun? demiş adama.
Adam: “Ben vurdum ne olacak” demiş.
Hoca: “Şakadan mı vurdun ciddiden mi?” demiş.
Adam: Ciddi vurdum napacan?
Hoca: “Aman aman, öyle olsun… Çünkü şakadan hiç hoşlanmam da…”
HIRSIZIN HİÇ Mİ SUÇU YOK?
Bir gün Nasreddin Hoca’nın eşeği çalınmış. Can sıkıntısı içinde durumu komşularına anlatınca her kafadan bir ses çıkmaya başlamış.
Birisi :
– Hocam demiş niye ahırın kapısına iyi bir kilit takmadın sanki? Bir başkası:
– Evine hırsız giriyor da senin nasıl haberin olmuyor? diye konuşmuş. Bir diğeri de :
– Hocam demiş, kusura bakma ama eşeğin çalınmasına en büyük sebep yine sensin. Çünkü doğru dürüst bir ahırın bile yok. Nerden baksan dökülüyor.
Hoca kızmış:
– Yahu demiş, iyi güzel de kabahatin hepsi benim mi? Hırsızın hiç mi suçu yok?
Birisi :
– Hocam demiş niye ahırın kapısına iyi bir kilit takmadın sanki? Bir başkası:
– Evine hırsız giriyor da senin nasıl haberin olmuyor? diye konuşmuş. Bir diğeri de :
– Hocam demiş, kusura bakma ama eşeğin çalınmasına en büyük sebep yine sensin. Çünkü doğru dürüst bir ahırın bile yok. Nerden baksan dökülüyor.
Hoca kızmış:
– Yahu demiş, iyi güzel de kabahatin hepsi benim mi? Hırsızın hiç mi suçu yok?
BU DA DÜŞÜNÜR
Küçük bir papağanın on beş altına satıldığını gören Nasreddin Hoca, bir koşuda evine gidip kümesteki hindisini tutmuş. Apar topar pazara götürüp başlamış bağırmaya :
– Satılık hindii….Satılık hindii….Yirmi altına satılık hindi !
Şaşırmış pazardakiler.
– Yahu hocam demişler. Bir hindinin yirmi altın ettiği nerde görülmüş.
– Ne olmuş diye çıkışmış Hoca. Demin bir kuşu on beş altına sattılar.
– Ama o papağandı demişler. Tıpkı insan gibi konuşuyor o.
– Olsun demiş Nasreddin Hoca. O konuşuyorsa bu da düşünür!
– Satılık hindii….Satılık hindii….Yirmi altına satılık hindi !
Şaşırmış pazardakiler.
– Yahu hocam demişler. Bir hindinin yirmi altın ettiği nerde görülmüş.
– Ne olmuş diye çıkışmış Hoca. Demin bir kuşu on beş altına sattılar.
– Ama o papağandı demişler. Tıpkı insan gibi konuşuyor o.
– Olsun demiş Nasreddin Hoca. O konuşuyorsa bu da düşünür!
CENNET VE CEHENNEM
Nasreddin Hoca bir gün ölmüş öbür dünyaya gitmiş. Melek, Nasreddin Hoca’ ya sorar:
– Cennete mi gitmek istersin yoksa cehenneme mi gitmek istersin, hangisine gitmek istersin?
Hoca bir bakmış cennette herkes tespih çekiyormuş, ama cehennemde herkes müzik açmış oynuyormuş. Nasreddin Hoca meleğe cevabını vermiş:
– Cennette benim canım sıkılır, cehennemde ise canım sıkıldıkça oynarım” demiş. Ve cehennemi tercih etmiş. Tam cehennemin kapısından girmiş ki…
Şeytan: Eylenme bitti herkes kazanlaraaaaaaaaa !!.
– Cennete mi gitmek istersin yoksa cehenneme mi gitmek istersin, hangisine gitmek istersin?
Hoca bir bakmış cennette herkes tespih çekiyormuş, ama cehennemde herkes müzik açmış oynuyormuş. Nasreddin Hoca meleğe cevabını vermiş:
– Cennette benim canım sıkılır, cehennemde ise canım sıkıldıkça oynarım” demiş. Ve cehennemi tercih etmiş. Tam cehennemin kapısından girmiş ki…
Şeytan: Eylenme bitti herkes kazanlaraaaaaaaaa !!.
LAMBA
Bir gün Nasrettin Hoca yolda yürürken lambaya çarpmış. Lambanın içinden bir cin çıkmış ve şöyle demiş dile benden ne dilersen demiş.
Nasrettin Hoca, “Özür dilerim” demiş.
Nasrettin Hoca, “Özür dilerim” demiş.
HİÇLİK MAKAMI
Nasreddin Hoca’ya sormuşlar: “Kimsin?”
“Hiç” demiş Hoca; “hiç kimseyim.”
Dudak büküp önemsemediklerini görünce, sormuş Hoca:
“Sen kimsin?”
“Mutasarrıf” demiş adam kabara kabara.
“Sonra ne olacaksın?” diye sormuş Nasreddin Hoca.
“Herhalde vali olurum” diye cevaplamış adam.
“Daha sonra?” diye üstelemiş Hoca.
“Vezir” demiş adam.
“Daha daha sonra ne olacaksın?”
“Bir ihtimal sadrazam olabilirim.”
“Peki, ondan sonra?”
Artık makam kalmadığı için adam boynunu büküp son makamını söylemiş: “Hiç!”
“Daha niye kabarıyorsun be adam. Ben şimdiden senin yıllar sonra gelebileceğin makamdayım: “Hiçlik makamında!”
