Yunus Emre

Derdi dünya olanın, dünya kadar derdi vardır.

Cümleler doğrudur sen doğru isen, doğruluk bulunmaz sen eğri isen.

Yaradılanı sev, yaradandan ötürü.

Dil söyler, kulak dinler; kalp söyler, kainat dinler.

Beni bende demen bende değilim. Bir ben vardır bende benden içeri. Nereye bakar isem dopdolusun. Seni nere koyam benden içeri.

 İlim, ilim bilmektir,
İlim kendin bilmektir.
Sen kendini bilmezsin,
Ya nice okumaktır.

Dağlar nice yüksek ise, yol onun üstünden geçer.

Cümleler doğrudur sen doğru isen,
Doğruluk bulunmaz sen eğri isen.

Beni bende demen bende değilem,
Bir ben vardır bende benden içeri. 

Sevelim, sevilelim, bu dünya kimseye kalmaz.

Sabır saadeti ebedi kalır.
Sabır kimde ise o nasib alır. 

  Yaratılanı hoş gör, Yaradan’dan ötürü.

Ölümden ne korkarsın, korkma ebedi varsın.

Aşık olamayan adem benzer yemişsiz ağaca.

Türlü türlü cefanın adını aşk koymuşlar.

Cennet cennet dedikleri, birkaç köşkle birkaç huri.
İsteyene ver onları, bana seni gerek seni…

Ben gelmedim dâvi (dava) için,
Benim işim sevgi için
Aşkın yeri gönüllerdir,
Gönüller yapmaya geldim.

Sözü bilen kişinin yüzünü ak ede bir söz.
Sözü pişirp diyenin işini sağ ede bir söz
Söz ola bitire savaşı, söz ola kestire başı
Söz ola ağulu (zehirli) aşı
Yağ ile bal ede bir söz.

Mal sahibi mülk sahibi,
Hani bunun ilk sahibi,
Mal da yalan mülk de yalan,
Var gel biraz da sen oyalan.

Ete kemiğe büründü, Yunus deyu göründü.